Consciousness and the Philosophy of Signs: How Peircean Semiotics Combines Phenomenal Qualia and Practical Effects

ویرایش: 1st ed. 2018 
نویسندگان: Marc Champagne  
سری: Studies in the History of Philosophy of Mind 
ISBN (شابک) : 3319733370, 9783319733371 
ناشر: Springer 
سال نشر: 2018 
تعداد صفحات: 132 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 50,000



اغلب تصور می شود که آگاهی دارای یک بعد کیفی است که توسط علم قابل ردیابی نیست. با این حال، اخیراً برخی از فیلسوفان استدلال کرده اند که این نگرانی ناشی از یک ویژگی گریزان ذهن نیست، بلکه از ماهیت خاص مفاهیم مورد استفاده برای توصیف حالات آگاه است. مارک شامپاین از شاخه نادیده گرفته شده فلسفه نشانه ها یا نشانه شناسی استفاده می کند تا برداشت جدیدی از این استراتژی ارائه دهد.

اصطلاح «نشانه‌شناسی» توسط جان لاک در دوره مدرن معرفی شد - ریشه‌شناسی آن یونانی باستان است و زیربنای نظری آن قرون وسطایی است. چارلز سندرز پیرس پیشرفت‌های عمده‌ای در نشانه‌شناسی داشت، بنابراین می‌تواند به عنوان خط لوله ای برای این ایده‌های فراموش شده عمل کند. بیشتر فیلسوفان پیرس را به‌عنوان بنیان‌گذار پراگماتیسم آمریکایی می‌شناسند، اما تعداد کمی می‌دانند که او اصطلاح «کیفیت» را نیز ابداع کرده است، که به معنای درک احساس درونی یک تجربه است. از آنجایی که اکنون تأیید و کیفیت عمل‌گرایانه به‌عنوان تعهدات متناقض تلقی می‌شوند، شامپاین تلاش می‌کند تا بفهمد که چگونه پیرس می‌تواند (یا فکر می‌کرد که می‌تواند) آن را به هر دو صورت داشته باشد. او پیشنهاد می‌کند که کلید این است که بفهمیم چگونه انسان‌ها می‌توانند بین ویژگی‌هایی که همیشه محدود هستند، تمایز قائل شوند.

تلاش‌های اخیر برای جدی گرفتن کیفیت‌ها منجر به نسخه‌هایی از پان روان‌گرایی شده است، اما شامپاین راه معقول‌تری را برای دستیابی به این هدف بیان می‌کند. بنابراین، در حالی که نشانه‌شناسی تاکنون ناشناخته‌ترین شاخه‌ای از فلسفه بوده است که به -ics ختم می‌شود، کتاب او نشان می‌دهد که چگونه درک بهتر از آن شاخه می‌تواند یکی از زنده‌ترین بحث‌ها را در فلسفه به جلو ببرد.

It is often thought that consciousness has a qualitative dimension that cannot be tracked by science. Recently, however, some philosophers have argued that this worry stems not from an elusive feature of the mind, but from the special nature of the concepts used to describe conscious states. Marc Champagne draws on the neglected branch of philosophy of signs or semiotics to develop a new take on this strategy.  

The term “semiotics” was introduced by John Locke in the modern period – its etymology is ancient Greek, and its theoretical underpinnings are medieval. Charles Sanders Peirce made major advances in semiotics, so he can act as a pipeline for these forgotten ideas. Most philosophers know Peirce as the founder of American pragmatism, but few know that he also coined the term “qualia,” which is meant to capture the intrinsic feel of an experience. Since pragmatic verification and qualia are now seen as conflicting commitments, Champagne endeavors to understand how Peirce could (or thought he could) have it both ways. The key, he suggests, is to understand how humans can insert distinctions between features that are always bound. 

Recent attempts to take qualities seriously have resulted in versions of panpsychism, but Champagne outlines a more plausible way to achieve this. So, while semiotics has until now been the least known branch of philosophy ending in –ics, his book shows how a better understanding of that branch can move one of the liveliest debates in philosophy forward.