دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Ambient Rhetoric: The Attunements of Rhetorical Being
دانلود کتاب بلاغت محیطی: هماهنگی های وجود بلاغی
مشخصات کتاب
Ambient Rhetoric: The Attunements of Rhetorical Being
ویرایش: نویسندگان: Project Muse., Rickert. Thomas J سری: ISBN (شابک) : 9780822962403 ناشر: University of Pittsburgh Press سال نشر: 2013 تعداد صفحات: 361 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 18 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 34,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب بلاغت محیطی: هماهنگی های وجود بلاغی: هنرها و رشته های زبان -- عمومی ، هنرها و رشته های زبان -- بلاغت ، کتاب های الکترونیکی ، هنرها و رشته های زبان -- عمومی ، هنرها و رشته های زبان -- بلاغت
در صورت تبدیل فایل کتاب Ambient Rhetoric: The Attunements of Rhetorical Being به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بلاغت محیطی: هماهنگی های وجود بلاغی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب بلاغت محیطی: هماهنگی های وجود بلاغی
توماس ریکرت در بلاغت محیطی به دنبال از بین بردن مرزهای سنت بلاغی و دوگانگی اساسی آن سوژه و ابژه است. با ظهور فن آوری های جدید، رسانه های جدید و پراکندگی عاملیت انسانی از طریق منابع اطلاعاتی خارجی، لفاظی دیگر نمی تواند به استقلال اراده و شناخت انسان به عنوان تنها عوامل تعیین کننده در کنش گفتمانی گره بخورد. ریکرت مفهوم محیط را به منظور درگیر کردن تمام عناصری که بوم‌شناسی‌هایی را که در آن زندگی می‌کنیم، توسعه می‌دهد. ریکرت با برگرفتن از پدیدارشناسی هرمنوتیکی مارتین هایدگر در هستی و زمان، اساس فضا را در ادعای هایدگر می‌یابد که انسان‌ها در خلأ وجود ندارند. یک رابطه ثابت و سیال با فضاهای مادی، اطلاعاتی و احساسی که در آن ساکن هستند وجود دارد. از این رو، انسان ها بازیگران انحصاری معادله بلاغی نیستند. عاملیت را می توان در چیزها، اشیاء و فضاهای بی شماری یافت. همانطور که ریکرت بیان می کند، تنها پس از هماهنگ شدن با این تأثیرات است که بلاغت می تواند اولین گام را به سوی کفایت بردارد. ریکرت همچنین مفاهیم بنیادین فلسفی یونانی کایروس (زمان)، کورا (فضا/مکان)، و پریچون (اطراف) را به یاد می‌آورد و به استفاده مجدد از آنها توسط متفکران مدرن و پست مدرن به عنوان «داربست اطلاعاتی» برای چگونگی استدلال، احساس و عمل ما اشاره می‌کند. او نظریه معاصر را در علوم شناختی، بلاغت، و فلسفه شی گرا مورد بحث قرار می دهد تا استدلال خود را برای ضروری بودن محیط به حوزه بلاغت بسط دهد. سپس Rickert آثار موسیقی محیطی را که صداها، فضاها و فن‌آوری‌های طبیعی و مصنوعی را در بر می‌گیرد، بررسی می‌کند و آنها را نمونه‌ای از رسانه‌های کاملاً طنین‌دار و تجربی‌تر می‌داند. ریکرت در پیشگفتار خود، محیط را با تخمیر شراب مقایسه می‌کند – اینکه چگونه می‌توان طعم متمایز آن را در عوامل بی‌شماری از جمله خورشید، خاک، آب، منطقه و انواع انگور ردیابی کرد. محیط و شرکتی که با آن مصرف می شود تجربه طعم را بیشتر می کند. و در مورد بلاغت نیز باید چنین باشد - در میان همه تأثیرات آن در نظر گرفته شود. همانطور که ریکرت نشان می‌دهد، جهان بزرگ‌تری که در آن ساکن هستیم (و در ما ساکن است) باید به طور کامل پذیرفته شود تا به عنوان موجودات و سخنوران در آن پیشرفت کنیم.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
In Ambient Rhetoric, Thomas Rickert seeks to dissolve the boundaries of the rhetorical tradition and its basic dichotomy of subject and object. With the advent of new technologies, new media, and the dispersion of human agency through external information sources, rhetoric can no longer remain tied to the autonomy of human will and cognition as the sole determinants in the discursive act. Rickert develops the concept of ambience in order to engage all of the elements that comprise the ecologies in which we exist. Culling from Martin Heidegger’s hermeneutical phenomenology in Being and Time, Rickert finds the basis for ambience in Heidegger’s assertion that humans do not exist in a vacuum; there is a constant and fluid relation to the material, informational, and emotional spaces in which they dwell. Hence, humans are not the exclusive actors in the rhetorical equation; agency can be found in innumerable things, objects, and spaces. As Rickert asserts, it is only after we become attuned to these influences that rhetoric can make a first step toward sufficiency. Rickert also recalls the foundational Greek philosophical concepts of kairos (time), chora (space/place), and periechon (surroundings) and cites their repurposing by modern and postmodern thinkers as “informational scaffolding” for how we reason, feel, and act. He discusses contemporary theory in cognitive science, rhetoric, and object-oriented philosophy to expand his argument for the essentiality of ambience to the field of rhetoric. Rickert then examines works of ambient music that incorporate natural and artificial sound, spaces, and technologies, finding them to be exemplary of a more fully resonant and experiential media. In his preface, Rickert compares ambience to the fermenting of wine—how its distinctive flavor can be traced to innumerable factors, including sun, soil, water, region, and grape variety. The environment and company with whom it’s consumed further enhance the taste experience. And so it should be with rhetoric—to be considered among all of its influences. As Rickert demonstrates, the larger world that we inhabit (and that inhabits us) must be fully embraced if we are to advance as beings and rhetors within it.
