دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1 ed.]
نویسندگان: Ignacio López-Calvo
سری: Nikkei in the Americas
ISBN (شابک) : 9781607328490, 2019017945
ناشر: University Press of Colorado
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 278
[294]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 9 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Japanese Brazilian Saudades: Diasporic Identities and Cultural Production به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سعودای برزیلی ژاپن: هویت های دیاسپوریک و تولید فرهنگی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سعودای برزیلی ژاپنی به بررسی تعریف خود از گفتمان نیکی در تولید فرهنگی پرتغالی زبان توسط نویسندگان برزیلی تبار ژاپنی می پردازد. Ignacio López-Calvo از کتابها و فیلمهای نویسندگان Nikkei در قرن بیستم به عنوان مطالعات موردی برای بازتعریف ایدههای برزیلی بودن و ژاپنی بودن از منظر ملی و فراملی استفاده میکند. نتیجه یک مدل جایگزین پسااستعماری را پیشنهاد میکند، بهویژه که مربوط به تجربه مردم نیکی پس از جنگ جهانی دوم در برزیل است.\r\n \r\nلوپز-کالوو به خلق پیچیده هویتهای برزیلی ژاپنی و تاریخچه مهاجرت میپردازد و نشان میدهد که چگونه جامعه از نوشتن به عنوان شکلی برای آشتی و تأیید هویتهای رقیب خود به عنوان ژاپنی، برزیلی و برزیلی ژاپنی استفاده کرده است. ژاپنیها در برزیل از مهندسی استراتژیک و بلاغی دوگانه استفاده کردهاند: تأیید تفاوتهای قومی-فرهنگی از یک سو، و ادعای جمعی شهروندی و تعلق به ملت برزیل از سوی دیگر. لوپز-کالوو همچنین با گنجاندن و حذف جامعه در تاریخ و ادبیات برزیل دست و پنجه نرم میکند و از مفهوم «معرفتکشی» برای اشاره به تلاش دولت برای تحمیل نظام ارزشی غربی، فرهنگ برزیل و زبان پرتغالی بر نیکیجین استفاده میکند. در عین حال تلاش برای از بین بردن زبان و فرهنگ ژاپنی در برزیل با ممنوع کردن آموزش زبان ژاپنی در مدارس، نشریات ژاپنی زبان و حتی صحبت کردن ژاپنی در ملاء عام.\r\n \r\nسعودای برزیلی ژاپنی به ادبیات انتقاد از \"بی عدالتی شناختی\" کمک می کند که ارزش راه های جنوب جهانی و غیر غربی برای شناخت و حضور در جهان را درک نمی کند. با مفاهیم مهمی برای مطالعات آمریکای لاتین و مطالعات نیکی، گفتمانهای نژاد، قومیت، ملیت و تعلقات جمعی را از طریق هنر و روایت گسترش میدهد.
Japanese Brazilian Saudades explores the self-definition of Nikkei discourse in Portuguese-language cultural production by Brazilian authors of Japanese ancestry. Ignacio López-Calvo uses books and films by twentieth-century Nikkei authors as case studies to redefine the ideas of Brazilianness and Japaneseness from both a national and a transnational perspective. The result suggests an alternative model of postcoloniality, particularly as it pertains to the post–World War II experience of Nikkei people in Brazil. López-Calvo addresses the complex creation of Japanese Brazilian identities and the history of immigration, showing how the community has used writing as a form of reconciliation and affirmation of their competing identities as Japanese, Brazilian, and Japanese Brazilian. Japanese in Brazil have employed a twofold strategic, rhetorical engineering: the affirmation of ethno-cultural difference on the one hand, and the collective assertion of citizenship and belonging to the Brazilian nation on the other. López-Calvo also grapples with the community’s inclusion and exclusion in Brazilian history and literature, using the concept of “epistemicide” to refer to the government’s attempt to impose a Western value system, Brazilian culture, and Portuguese language on the Nikkeijin, while at the same time trying to destroy Japanese language and culture in Brazil by prohibiting Japanese language instruction in schools, Japanese-language publications, and even speaking Japanese in public. Japanese Brazilian Saudades contributes to the literature criticizing the “cognitive injustice” that fails to acknowledge the value of the global South and non-Western ways of knowing and being in the world. With important implications for both Latin American studies and Nikkei studies, it expands discourses of race, ethnicity, nationality, and communal belonging through art and narrative.